Wspólnota

Wspólnota błog. Karoliny

WSPÓLNOTA BŁOG. KAROLINY

Ze względu na swój charakter wspólnota przyjęła nazwę: Wspólnota Bł. Karoliny Kózkówny, Gromadzi ona przede wszystkim ludzi młodych, małżeństwa a także dzieci, chcąc w ten sposób umocnić wzajemne więzi, jak również otworzyć serca ludzi młodych na wartości, które budują dojrzałą osobowość: wierność ideałom chrześcijańskim, w tym szczególnie modlitwie i życiu łaski uświęcającej, czystości obyczajów z gotowością ich obrony, radosnej ufności w dzieleniu dobra, autentycznej miłości Boga i człowieka, odpowiedzialności za duchowe wzrastanie innych.

 Przez dar tej Bożej wspólnoty pragniemy ożywiać zarówno poczucie własnej godności u dzieci i u ludzi młodych, pozytywne patrzenie na życie w czystości serca, duszy i ciała,szacunek względem tajemnicy życia, jaką każdy nosi w sobie, przygotowanie do przyjęcia i odpowiedzialnego przeżycia daru miłości, a także odpowiedzialność za wspólnotę rodzinną, wspólnotę szkolną, wspólnotę parafialną. Chcemy w ten sposób ożywiać ducha chrześcijańskiego w naszych społecznościach, w których żyjemy. Chcemy także budzić do życia właściwe podejście do wiary, do twórczej kultury i rozrywki, do służby ludziom potrzebującym pomocy, zwłaszcza zagubionym, uzależnionym na różny sposób ludziom młodym i dzieciom, których jest coraz więcej.

 Chrześcijańska aktywność Karoliny może być i dla nas przykładem na to, aby nasze życie stało się bardziej aktywne, czynne, szczególnie na rzecz odbudowania więzi rodzinnych, więzi społecznych, wreszcie więzi parafialnych, gdzie przecież ma się wypełnić nasze zbawienie. A czym żesz ono jest, jak nie spotkaniem z miłującym Bogiem, który oddał za nas swojego Syna, a wydobywając nas z ciemności grzechu przeprowadza nas przez światło wiary do radości wspólnoty dzieci Bożych

 Wspólnota liczy sobie kila osób bardzo mocno zaangażowanych w życie parafii poprzez udział w wielu uroczystościach parafialnych, kościelnych, udział w przygotowaniu liturgii Mszy św. i Nabożeństw. Co miesiąc 18 gromadzą się na wspólnej modlitwie i Mszy św. oraz czuwaniu każdą I sobotę na adoracji ubogacając ją śpiewem i rozważaniami.