Łk 24, 35-48
Musiały się wypełnić zapowiedzi Pisma
„Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego”.
Komentarz
W ostatniej części Ewangelii Łukasza splatają się ze sobą tematy pokoju, wspólnoty stołu, wypełnienia Bożych obietnic w osobie Jezusa, przebaczenia grzechów, Jerozolimy, świadectwa, Ducha Świętego, zakończenia drogi Jezusa do Boga oraz świątyni.
Punktem kulminacyjnym całego fragmentu Łukasza jest opis zachowania uczniów, którzy oddali cześć Jezusowi. Większość zawartego tutaj materiału występuje tylko w tej Ewangelii.
Nie nastąpiło jeszcze zmartwychwstanie wszystkich umarłych, dlatego uczniowie sądzili, że Jezus może być „duchem” lub jakąś inną zjawą.
Jeśli chodzi o ludowe wyobrażenia, niektórzy wierzyli w duchy, nie zdając sobie sprawy, że jest to sprzeczne z przebywaniem po śmierci w niebie lub piekle (Gehennie) oraz z nauką o cielesnym zmartwychwstaniu. Jednak Jezus zapewnia ich, że nie jest zjawą, lecz zmartwychwstał w ciele.
„Rzekł do nich: Pokój wam!”.
„Pokój”: błogosławieństwo pełni i obfitości w życiu – obiecane i objawione podczas Jezusowej misji zwiastowania królestwa – staje się trwałym darem zmartwychwstałego Jezusa dla jego uczniów.
„Czemu jesteście zmieszani”: tekst nie odnosi się do opowiadania o Emaus (Łk 24,13-35), z ową podróżą od niewiary do wiary. Znajdujemy nowe opowiadanie – tym razem ilustrujące drogę od wątpliwości do oddania chwały.
„Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi”. Niektóre ofiary były przywiązywane do krzyża, inne przybijane. Gwoździe przechodziły przez nadgarstki (które można uznać za część ręki). Przebijanie gwoźdźmi kostek nóg mogło nie być praktyką powszechnie stosowaną (jedyny w tym względzie dowód archeologiczny jest dyskusyjny), nic jednak nie powstrzymałoby żołnierzy przed zrobieniem tego.
„Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich”. W większości żydowskich tradycji aniołowie nie spożywali ziemskiego pokarmu.
A zatem głównym elementem tego wersetu nie jest apologetyczne podkreślenie realności ciała Chrystusa, lecz raczej zwycięstwo Jezusa nad śmiercią, co zostało symbolicznie ukazane w jego odnowionej wspólnocie stołu z uczniami.
„Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach”. Inne pisma żydowskie także wspominają o trzyczęściowym podziale Starego Testamentu. Żydowscy egzegeci wspominali czasami o tym, że „Bóg otworzył ich oczy” na swoją prawdę. Jest to wyrażenie zaczerpnięte ze Starego Testamentu (Ps 119,18).
Ewangelie świadczą o rozbieżnościach pomiędzy Jezusem i Jego współczesnymi w niemal każdej kwestii, wszystkie jednak warstwy ewangelicznej tradycji ukazują, że odwołuje się On do Starego Testamentu, by określić swoją misję.
Chociaż w wielu sprawach mógł się nie zgadzać z ówczesnymi ludźmi, zgadza się z nimi w sprawie autorytetu Starego Testamentu.
Całe Pismo – Prawo, Prorocy i Psalmy, znajdują wypełnienie w osobie zmartwychwstałego Jezusa.
„Oświecił ich umysły, aby zrozumieli”: Łukasz kontynuuje temat objawienia jako otwarcia oczu i umysłu.
„Odpuszczenie grzechów wszystkim narodom”: Dz 26,23 pomagają odpowiedzieć na pytanie, które nasuwa ten werset: W jaki sposób Jezus Mesjasz ogłosi wszystkim narodom wypełnienie się Pisma?
Uczyni to za pośrednictwem Kościoła. W ten sposób Łukasz doprowadza do końca temat chrystologicznego uniwersalizmu.
Jezus jest Mesjaszem w rzeczywistym, pełnym znaczeniu słowa wówczas, gdy Boże zbawienie dotrze za Jego pośrednictwem „aż po krańce ziemi”.
„Jesteście świadkami tego”: posłannictwo to zostało skierowane do większej grupy ludzi niż Jedenastu. Łukaszowy kontekst wskazuje, że do grupy tej należały również kobiety.
