Każdy strój ma spełniać swoją określoną funkcję. Inaczej ubieramy się do pracy, inaczej do teatru, na wycieczkę, na plażę, inaczej na badania lekarskie czy ćwiczenia gimnastyczne.
Szczególne miejsce zajmuje tu kościół jako miejsce poświęcone Bogu, gdzie przebywa On sam w szczególny sposób, a podczas Mszy świętej jednoczy się z człowiekiem.
To wymaga od nas konkretnego zachowania, a więc także godnego stroju.
Przygotowując swoje serce do Eucharystii, zwracamy również uwagę na postawy zewnętrzne.
Zaczynamy od postaw liturgicznych, konkretnych znaków – złożonych rąk, postawy klęczącej, czy pobożnego czynienia znaku krzyża. Ważny jest także strój, który ma być uroczysty, gdyż idziemy na spotkanie z Kimś Najważniejszym.
Strój uczestników liturgii świadczy o ich stosunku do siebie samych, do innych osób obecnych w kościele i przede wszystkim do Boga.
Niewłaściwy ubiór świadczy zachwianiu poczucia godności, o utraconej wrażliwości, może również o braku wychowania czy świadomości gdzie się jest, o braku kultury duchowej i szacunku do miejsca kultu.
Niejednokrotnie przez swój strój można prowokować określone zachowania, stwarzać u innych poczucie niesmaku.
Dlaczego współczesnemu człowiekowi tak trudno zrozumieć, że do kościoła ma obowiązek ubrać strój godny? Co stało się z poczuciem świętości u człowieka, który przecież wie, że kościół jest mieszkaniem Boga, a jego własne ciało światynią Ducha Świętego? Czy nie jest to również skutek niszczycielskiej siły skierowanej przeciw chrześcijaństwu? Lansowanemu obecnie przez media stylowi zachowań?
Kiedy świat zamienia kościoły na muzea, domy kultury czy inne użyteczne obiekty, to wytwarza się w społeczeństwach przekonanie, że kościoły są obiektami takimi samymi, jak każdy inny. W związku z tym człowiek myśli, że można to miejsce traktować według własnego pomysłu. Niestety, miejsca kultu, nasze kościoły dziś spowszedniały.
Jednym z głębszych powodów takiej sytauacji jest wyraz słabej, powierzchownej więzi z Chrystusem.
W Europie, do bazylik i katedr nie wpuszcza się osób zwiedzających czy na nabożeństwa, których strój jest nieskromny. Jest to wyrazem troski, że te miejsca są święte ze względu na to, że mieszka tam Chrystus (w każdym tabernakulum na świecie).
Wyrażajmy więc swój szacunek do świątyni również swoim strojem i uczmy tego szacunku nasze dzieci. Wyciszajmy też telefony komórkowe, aby nie przeszkadzać innym i nie rozpraszać uwagi.
Niech święte rzeczy, będą dla pragnących świętości, a nie targowiskiem próżności!
Modli się cały człowiek, jego dusza i ciało, cały człowiek jest świątynią Ducha Świętego. Niech Pan Jezus będzie uwielbiony w naszym sercu i w naszych ciałach.
